The Everglades

Na het 'geweldige' ontbijt van gisteren besluiten we vandaag om direct uit te checken bij de Fairway Inn. Ons ontbijt nuttigen we bij de nabijgelegen Starbucks.

Als we voldaan zijn stappen we in de auto voor het eerste deel van de tocht van vandaag. Onze route voert ons over route 9336 naar een ingang aan de oostkant van de Everglades. Omdat Homestead praktisch in de Everglades ligt kost de rit niet langer dan 25 minuten. Nadat we eerst bij het bezoekerscentrum de nodige informatie hebben opgedaan rijden we door de toegangspoort de uitgestrekte vlakten van de voornamelijk graslanden in.

Onze eerste stop in het park is bij Royal Palm. Hier ligt een verhoogd wandelpad vanwaaraf je een goed zicht hebt op de omgeving. Het pad wordt de Anhinga Trail genoemd. Anhinga is de naam van de vogel die we hier veelvuldig zullen tegenkomen. Dat is dan ook voornamelijk wat we zien, veel vogels. Althans, dat is aan het begin van de wandeling. Meer aan het eind van het pad komen we aan bij een wat groter stuk water waar we een aantal flinke alligators aantreffen. De meeste liggen verscholen tussen de rietkragen of op een stuk land te genieten van de zon, terwijl een enkele zich met deze hitte waagt aan een verfrissende duik in het water. Al met al hebben we een goed inzicht in wat de Everglades te bieden hebben; veel vogels, schildpadden (met harde dekking en zachte dekking), alligators en gieren, veel gieren.

Terug bij de auto is het nog een aantal miles tot aan onze volgende stop. Er liggen aan route 9336 een aantal - korte - wandelingen welke allemaal door verschillende ecosystemen lopen. De tweede stop geeft ons een geweldig uitzicht over de uitgestrekte grasvlaktes. Het is niets dan gras zover je kan zien, met af en toe een eland van bomen. Eilanden inderdaad, want de graslanden die je ziet kun je niet op lopen omdat ze in zo ongeveer een halve meter water staan.

Na deze tweede wandeling is het noodzaak om de auto op te zoeken en richting de Florida Keys te gaan. Als we voor donker nog in Key West aan willen komen moeten we er de vaart in zetten en dat wordt nog lastig zat met die maximumsnelheid hier. 55 miles is de max die je tegenkomt, maar veel vaker ligt het op 45 miles.

De Florida Keys is eigenlijk niet veel meer dan een reeks eilanden ten zuidwesten van het vasteland. Ze zijn onderling verbonden door highway 1 welke geheel doorloopt tot in Key West. Onderweg maken de mangrovebossen langzaam plaats voor het open water van aan de ene kant de golf van Mexico en aan de andere kant de Atlantische oceaan (hier genoemd de straat van Florida). De totale lengte van het begin tot het eind van de keys bedraagt ongeveer 250 miles, maar vanwege de maximale snelheid wordt de duur toch behoorlijk. En een tip als je de route aflegt; houdt je maar aan de snelheid, want ze controleren als gekken. De ene state trooper en sheriff na de andere. Maar geen probleem, het is vakantie en dus hebben we de tijd. Langzaam aan glijden de mile markers ons voorbij tot dat we bij mile marker 45 aankomen. Precies op dat moment schalt de Golden Earring uit de speakers van het lokale radio station; 'Another 45 miles to go'!

Enige tijd later draaien we Truman Avenue op en parkeren we bij Chelsea House, ons onderkomen voor in ieder geval de komende twee nachten. Na het uitladen van de spullen en inchecken op de kamer even snel opgefrist om het centrum in te gaan. We zijn dan helaas wel iets te laat om de zonsondergang te kunnen bekijken aan de waterkant, maar dat mag de pret niet drukken. We lopen Duval Street in (hoeveel bars en restaurants wil je tegen kunnen komen) en verkennen de verdere omgeving. Uiteindelijk zakken we neer op een terrasje van een klein restaurant en bestellen wat te eten om de dag te beeindigen. Diana waagt zich aan een big ass burger voor beginners (er zat tenslotte maar 1 lap vlees op, dat kan beter hier in de USA) en ik houd het bij een gepeperde blackened chicken pasta.

Na het eten lopen we richting ons onderkomen en sluiten de luiken.